NL
‘het scherp van de stroper’
transitie van een stad in poëtisch perspectief
Poëzie: Maarten van den Berg
Fotografie: Bert Janssen
Een autonoom project van dichter en fotograaf over hun verhouding met
een stad waar enorme stedenbouwkundige veranderingen plaatsvinden.
Om deze transitie vast te leggen hebben de makers gezocht naar locaties
met een beperkte houdbaarheidsdatum. Een veranderend stadslandschap
als drager van poëzie.
Bouwplaatsen, vergane industrie en braakliggend terrein vormen het
historisch perspectief waaruit nieuwe richtingen voor een toekomstige
leefomgeving in de stad worden bepaald. Het gekozen decor is universeel
terwijl het karakter van de stad Maastricht onmiskenbaar aanwezig is.
De poëzie geeft de gekozen plekken een nieuw gezicht. Door gebruik te
maken van vluchtige materialen, zoals kinderkrijt en afplaktape, schrijft
de dichter een boodschap in een onschuldige vorm van guerilla-poëzie.
Sensibel verwijst hij naar snelheid en waarden van onze hedendaagse
maatschappij. De fotograaf archiveert de poëzie met warme hand en
haviksoog tot een gezamenlijk perspectief.
Foto’s en gedichten vonden borging in een boek en werden geëxposeerd
in Bureau Europa, Maastricht gevestigd in een stadsdeel dat momenteel in transitie
verkeert. Is hier een niche ontstaan door versmelting van architectuur, poëzie en fotografie?
ENG
"a poacher's focus"
transition of a city in poetic perspective
Poetry: Maarten van den Berg
Photography: Bert Janssen
An autonomous project by poet and photographer about their relationship with
a city where enormous urban changes are taking place. To capture this transition, the makers searched for locations with a limited shelf life. A changing urban landscape as a carrier of poetry.
Construction sites, decayed industry and wasteland make up it historical perspective
from which new directions for a future living environment in the city. The chosen decor is universal while the character of the city of Maastricht is unmistakably present.
The poetry gives the chosen places a new face. By using volatile materials, such as children's chalk and masking tape, the poet delivers a message in an innocent form of guerilla poetry.
Sensibly he refers to the speed and values of our contemporary society. The photographer archives the poetry with a warm hand and hawk's eye to a shared perspective.
Photos and poems were secured in a book and were exhibited in Bureau Europa, Maastricht, located in a district that is currently in transition. Has a niche been created here by the fusion of architecture, poetry and photography?
