Oost: Groene Loper - Wittevrouwenveld, Wyckerpoort.
West: Blauwe Loper - Mariaberg, Blauwdorp, Trichterveld.
Een beeldverhaal over twee wijken in Maastricht die in transitie verkeren.
Beide wijken zijn voornamelijk na de wederopbouw gerealiseerd en transformeren nu door sloop, renovatie, verduurzaming en nieuwbouw. Wat betekent dit voor het oorspronkelijke karakter van deze wijken? Wat zijn de overeenkomsten en wat zijn de verschillen? De fase tussen oud en nieuw is wat ik in beeld breng. Het gaat mij daarbij niet zo zeer om de mensen die er wonen maar eerder hun omgeving. Een omgeving die op zichzelf staat. Daar bedoel ik mee dat het een deel van Maastricht is, dat in tegenstelling tot het oude centrum middels de slogan “Sjiek en Sjoen”, door de stad zelf niet uitgedragen wordt. M.a.w. voor de city-branding worden deze wijken niet gebruikt terwijl hier toch een heel groot deel van de bevolking woont. Wie nu van buitenaf aan de stad Maastricht denkt ziet een beeld voor zich van voornamelijk het oude centrum en Wyck. Het mooie middeleeuwse centrum dat inmiddels is opgepoetst voor toerisme en shoppers. Veel horeca en heel veel vierkante meters retail. Een stad is echter een organisch wezen dat mee veranderd met de tijd waarin we leven. Vastgoedontwikkeling gelieerd aan de economische realiteit heeft ervoor gezorgd dat, ook door de groei van de Universiteit Maastricht, het centrum bewoond wordt door mensen met een boven modaal inkomen. Nieuwe wijken als Sphinxkwartier bestaan vooral uit woningen van het topsegment en onbetaalbaar voor mensen met een middeninkomen. Dit is natuurlijk ook het gevolg van de explosieve ontwikkeling van de huizenmarkt in het algemeen. Maar de gentrificatie is in volle gang. Nu dat de wijken aan en rond het centrum aan de beurt zijn, wat vastgoedontwikkeling betreft, is het zaak dat hier een goede balans wordt bewaard tussen opwaardering van het vastgoed en een sociaal sterke buurt waar mensen graag wonen, kunnen blijven wonen en leven. Met deze serie wil ik graag het andere Maastricht vastleggen dat ook gezien mag worden. Waar mensen, die er wonen, trots op zijn en graag wonen. Hun wijken gaan nu op de schop en veranderen hier en daar drastisch.
De titel van dit project is een klein eerbetoon aan mijn vriend en grafisch ontwerper wijlen Bert Volkers (1959-2014). Toen hij in 2011 van Nazareth (Maastricht-Oost) naar Blauwdorp (Maastricht-West) verhuisde verstuurde hij een verhuiskaart, in de voor hem typisch stoere vormgeving, met daarop de tekst “Eastside-Westside”. Hij refereerde hiermee aan de clash tussen de Eastcoast en de Westcoast hiphop-scenes van de Gangsta-rap in de jaren ’90 in de V.S.. Natuurlijk lekker “over the top”, want dat was Bert zijn humor, als je aan Nazareth en Blauwdorp denkt in deze context.
